Wiktor Gosiewski

---

Życiorys

W roku 1905, w wyniku udziału w strajkach szkolnych, Wiktor Gosiewski został wydalony z płockiego gimnazjum z tzw. wilczym biletem, co oznaczało, że nie miał prawa powrotu do szkół rosyjskich. Jednak w 1909 roku zdołał ukończyć gimnazjum w Płocku, które było prowadzone przez Macierz Szkolną. Po zakończeniu edukacji w 1914 roku, wstąpił do Legionów Polskich. Dwa lata później w Uniwersytecie Jagiellońskim uzyskał tytuł doktora medycyny.

W czasie I wojny światowej pełnił służbę w Legionach Polskich, a w latach 1914–1916 był organizatorem oraz lekarzem w oddziale sanitarnym II Brygady. Po 1916 roku pracował jako lekarz w szpitalach usytuowanych w Kozienicach, Rabce oraz Kamieńsku, a na przełomie 1917 roku został lekarzem POW w Radomsku. W okresie lat 1918–1920 służył w Wojsku Polskim jako porucznik lekarz, pełniąc także funkcję komisarza ludowego w Rządzie Ludowym Republiki Polskiej dla powiatu Opoczno. W czasie kampanii karpackiej oraz wołyńskiej uczestniczył w ciężkich walkach, a 1 czerwca 1919 roku został zweryfikowany w stopniu kapitana w korpusie oficerów rezerwy sanitarnych.

Po zakończeniu działań wojennych, Gosiewski osiedlił się w Noworadomsku (dzisiejsze Radomsko), a w dalszej kolejności pełnił rolę lekarza powiatowego w Będzinie oraz ordynatora oddziału wewnętrznego w Szpitalu św. Wincentego w Dąbrowie Górniczej. Zamieszkiwał w Zagórzu, gdzie prowadził ambulatorium Kopalni „Mortimer”. W 1932 roku objął stanowisko dyrektora Powiatowej Kasy Chorych w Sosnowcu, a od 1934 roku był dyrektorem Ubezpieczalni Społecznej w tym samym mieście. Trzy lata później, w 1935 roku, mianowano go zastępcą dyrektora ZUS w Warszawie.

Wiktor Gosiewski był aktywnym członkiem Partii Pracy, a od 1928 roku należał do BBWR. W 1931 roku objął tymczasowe zastępstwo na stanowisku kierownika Grupy Regionalnej BBWR w województwie kieleckim, a w 1935 roku został wybrany na prezesa Rady Wojewódzkiej BBWR oraz prezesa okręgu Związku Legionistów. W III kadencji Sejmu II RP pełnił funkcję posła w latach 1930–1935, zasiadając w komisjach takich jak Komisja Ochrony Pracy, Zdrowia Publicznego oraz Komisja Opieki Społecznej. Był referentem ustawy o ubezpieczeniu społecznym oraz uczestniczył w pracach nad nowelizacją ustawy o czasie pracy w przemyśle i handlu. W lutym 1936 roku objął mandat senatora po ustąpieniu Romana Cholewickiego, senatora z województwa kieleckiego. Warto wspomnieć, że był autorem dwóch broszur – „O wolnym wyborze lekarza” oraz „Walka z gruźlicą wśród dzieci i młodzieży”, obie opublikowane w 1936 roku.

Reakcja na jego życie miała tragiczny finisz. 8 lipca 1936 roku, około godziny 14:30, w pobliżu warszawskiego ZUS przy ulicy Czerniakowskiej 231, padły w jego kierunku strzały. Cztery z sześciu wystrzelonych kul trafiły Wiktora Gosiewskiego, raniąc go w głowę i klatkę piersiową. Został przewieziony do Instytutu Chirurgii Urazowej, gdzie po kilku godzinach zmarł. Sprawcą zamachu był Aleksy Szymik, urzędnik, który został zwolniony z pracy w ambulatorium w Niwce w czasie, gdy Gosiewski był dyrektorem ZUS w Sosnowcu. Został pochowany 11 lipca na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera A 5-6-14). Wyrokiem Sądu Okręgowego w Warszawie z 11 sierpnia 1936 roku, Szymik został skazany na dożywotnie więzienie z pozbawieniem praw.

Ordery i odznaczenia

Wiktor Gosiewski, znany z licznych osiągnięć, został odznaczony wieloma medalami i nagrodami, które świadczą o jego wkładzie w historię Polski. Wśród tych wyróżnień znajdują się:

• Krzyż Niepodległości, który został przyznany 2 sierpnia 1931,
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, otrzymany 10 listopada 1928,
• Krzyż Walecznych,
• Złoty Krzyż Zasługi, nadany pośmiertnie 10 lipca 1936,
• Gwiazda Górnośląska, przyznana za udział w powstaniu śląskim.

---

Oceń: Wiktor Gosiewski

---