Jan Umiński, urodzony 25 lipca 1930 roku w Rypinie, to postać, której życie i działalność miały znaczący wpływ na polskie społeczeństwo. Zmarł 20 czerwca 1990 roku w Piotrkowie Trybunalskim. Był on polskim duchownym rzymskokatolickim, który zasłynął jako kapelan Solidarności.
Umiński odegrał kluczową rolę w dążeniu do demokracji w Polsce, szczególnie w okresie PRL. Jego zaangażowanie w działania opozycyjne pokazuje, jak ważną postacią był w czasach, które wymagały odwagi i determinacji.
Życiorys
Jan Umiński, syn osadnika wojskowego, Tadeusza Umińskiego oraz nauczycielki Wandy z Gierłowskich, spędził swoje dzieciństwo i młodzieńcze lata na Suwalszczyźnie. Jego ojciec gospodarował na majątku ziemskim, który został mu przydzielony przez państwo. Już jako nastolatek aktywnie uczestniczył w życiu harcerskim i ochotniczej straży pożarnej, co wskazuje na jego zaangażowanie w lokalną społeczność. Po ukończeniu szkoły średniej, podjął decyzję o przyjęciu stanu kapłańskiego, co było rezultatem poważnego wypadku, po którym złożył śluby.
Jan Umiński ukończył Wyższe Seminarium Duchowne w Łodzi, a później przez pewien czas pełnił funkcję wikarego w parafiach rzymskokatolickich w Konstantynowie i Czarnocinie. Na początku lat 60. XX wieku objął probostwo parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Czarnocinie (1965–1967), a następnie pracował jako proboszcz w Sulejowie (1971–1985). W 1985 roku, z powodu problemów zdrowotnych, zrezygnował z aktywnego administrowania parafią, jednak pozostał w Sulejowie jako rezydent, sprawując opiekę nad kaplicą na Polance.
W latach 80. XX wieku Jan Umiński włączył się w działalność opozycyjną, pełniąc rolę duszpasterza dla harcerzy, górników, rolników oraz strażaków. Był również kaznodzieją i rekolekcjonistą, prowadząc misję w różnych częściach Polski. W swoich homiliach dotarł do wielu ludzi pracy, głosząc słowo Boże w takich miejscowościach jak Piotrków Trybunalski, Suwałki, Suchowola, Białystok, Bytom czy Stalowa Wola.
Od roku 1981 brał udział w koncelebracji Mszy za Ojczyznę w kościele św. Stanisława Kostki w Warszawie, gdzie był także organizatorem oraz celebransem wspomnianych mszy w Sulejowie. Uznawany jest za ideowego patrona Konfederacji Polski Niepodległej w województwie łódzkim. Jego działalność nie ograniczała się jedynie do modlitwy, ale także aktywnie uczestniczył w procesach politycznych, oferując wsparcie oskarżonym w trudnych dla nich chwilach.
W 1986 roku Padł ofiarą represji, gdyż został zatrzymany i skazany na trzymiesięczny areszt za organizowanie modlitw w gmachu sądu, w intencji działaczy KPN, którzy zostali uwięzieni. Tego samego roku, skazany na grzywnę, musiał również publicznie przeprosić Jerzego Urbana, po tym jak w jednej ze swoich homilii po zabójstwie księdza Popiełuszki, określił Urbana mianem „Goebbelsa stanu wojennego”.
Jan Umiński zmarł w 1990 roku w wyniku zawału serca. Został pochowany w Suwałkach, pozostawiając po sobie bogate dziedzictwo zarówno w życiu duchowym, jak i społecznym.
Publikacje
Jan Umiński, znany duchowny, ma na swoim koncie wiele istotnych publikacji. Jego prace odzwierciedlają głęboką refleksję teologiczną i są świadectwem zaangażowania w życie duchowe.
- Homilie, Łódź: Wydawnictwo Polskie, 1985,
- Pięć kazań [w Sulejowie] /19.09 – 13.11.1984/, Łódź: Wydawnictwo Solidarność Walcząca, 1986,
- Umarli zobowiązują żyjących, Warszawa: Wydawnictwo im. Ks. Sylwestra Zycha, 1990.
Przypisy
- Polskie wydawnictwa niezależne 1976–1989. [w:] Muzeum Wolnego Słowa [on-line]. m-ws.pl. [dostęp 06.06.2014 r.] (pol.).
- Karol Chylak, Marek Michalik: Łódzka KPN – od PRL do niepodległości. s. 79. ISBN 978-83-934881-0-0.
Pozostali ludzie w kategorii "Inne":
Lech Kowalski | Irena Treichel | Aleksander Nowiński | Marcin Listkowski | Włodzimierz MissolOceń: Jan Umiński (duchowny)