Faustin Wirkus

---

Życiorys

Faustin Wirkus przyszedł na świat 16 listopada 1896 roku w Rypinie. Już w młodym wieku, wraz z rodzicami, osiedlił się w Dupont, w stanie Pensylwania. W wieku 11 lat, młody Wirkus rozpoczął swoją pierwszą pracę, zajmując się sortowaniem węgla w Pittston. Jego życie uległo zmianie, gdy wkrótce spotkał żołnierza piechoty morskiej wracającego z misji za granicą, co skłoniło go do podjęcia decyzji o wstąpieniu w szeregi armii. W kolejnych latach pracował w kopalni, jednak jego marzenia o wojskowej przygodzie były silniejsze.

W lutym 1915 roku, nie czekając na formalności, opuścił rodzinne miasto i zgłosił się w punkcie rekrutacyjnym. Już po pół roku dostał się na pokład USS Tennessee, który został wysłany na świeżo opanowane przez USA Haiti. Pierwszy rok swojej służby na tej wyspie spędził na patrolowaniu w Port-au-Prince, gdzie z czasem zaczął odczuwać monotonię codziennych zadań. Wkrótce dostrzegł wyspę La Gonâve, o której marzył, żeby się tam przenieść, lecz jego plany pokrzyżowało nieszczęśliwe zdarzenie – złamał rękę, a następnie został odesłany do USA na leczenie w listopadzie 1916 roku.

Po powrocie z leczenia, został przydzielony do służby na Kubie, jednak pech nie opuszczał Wirkusa – ponownie złamał rękę, co zmusiło go do kolejnego powrotu do Stanów Zjednoczonych. W końcu, w kwietniu 1919 roku, po długim okresie zmian, po raz kolejny trafił na Haiti w stopniu sierżanta, gdzie przejął dowództwo nad mieszanymi oddziałami amerykańsko-haitańskiej żandarmerii w regionie Perodin.

W marcu 1920 roku miał szansę odwiedzić La Gonâve, gdzie był zaangażowany w aresztowanie Ti Memenne – kobiety oskarżonej o odprawianie rytuałów voodoo. W 1925 roku, jego kariera przybrała nowy kierunek, gdy został na stałe przydzielony jako administrator okręgu na tej wyspie. Okazało się, że kobieta aresztowana pięć lat wcześniej była miejscową królową, a ona sama dostrzegła w Faustinie reinkarnację dawnego cesarza Faustyna I, który obiecał mieszkańcom La Gonâve, że pewnego dnia powróci.

Wieczorem 18 lipca 1926 roku, Wirkus został uroczyście koronowany przez mieszkańców jako Faustin II. Jego uznanie wśród lokalnej społeczności umożliwiło mu skuteczne zarządzanie wyspą, która w tamtym czasie stała się jednym z najlepiej administrowanych obszarów kraju. Jednakże, jego status wzbudził niepokój amerykańskiej administracji oraz haitańskiego prezydenta, który odwiedził wyspę w 1928 roku. Aby uniknąć niepotrzebnych napięć dyplomatycznych, Wirkus został w 1929 roku odwołany do Port-au-Prince. W lutym 1931 roku złożył rezygnację z armii.

Wielką popularność przyniosła mu książka autorstwa Williama B. Seabrooka, wydana w 1929 roku, zatytułowana „Magiczna wyspa”, w której stał się głównym bohaterem. Na adres podany w książce dotarło wiele listów od Amerykanów, na które Wirkus postanowił odpowiedzieć w swojej autobiografii „Biały król La Gonâve” (The White King of La Gonave), opublikowanej w 1931 roku przez wydawnictwo Doubleday, Doran and Company. Jego praca stała się światowym bestsellerem, sprzedając się w 10 milionach egzemplarzy.

Jako ekspert w dziedzinie karaibskich wierzeń, Wirkus prowadził wykłady na temat Haiti i zrealizował film dokumentalny zatytułowany Voodoo (1933), poświęcony kulturze oraz religijnej praktyce voodoo. Po pewnym czasie, gdy zainteresowanie jego osobą zaczęło maleć, skupił się na inwestycjach giełdowych oraz sprzedaży ubezpieczeń. W 1938 roku powrócił do debaty publicznej, wzywając rząd Stanów Zjednoczonych do interwencji przeciwko dyktatorowi Dominikany.

W 1939 roku, ponownie wstąpił do piechoty morskiej, obejmując stanowisko kierownika punktu rekrutacyjnego w Newark, w stanie New Jersey. W lutym 1942 roku został przeniesiony do dowództwa piechoty morskiej w Waszyngtonie, a następnie do Naval Pre-Flight School w Chapel Hill.

8 października 1945 roku, po długiej i wyniszczającej chorobie, która trwała od stycznia tego roku, Wirkus zmarł i znalazł swoje miejsce spoczynku na Arlington National Cemetery.

Życie prywatne

W okresie pełnienia funkcji władcy wyspy Gonâve, Faustin Wirkus podobno prowadził życie w specyficzny sposób, bowiem posiadał harem. Po zakończeniu swej misji i powrocie do Stanów Zjednoczonych, ożenił się z Yulą Fuller. W wyniku tego związku na świat przyszedł ich syn, Faustyn junior, który zdecydował się na karierę militarną jako żołnierz piechoty morskiej.

Publikacje

Wśród ważnych publikacji Faustina E. Wirkusa znajduje się dzieło, które zasługuje na szczególne uznanie. Jest to:

• Faustin E. Wirkus, Taney Dudley, William B. Seabrook: The White King of La Gonave: The True Story of the Sergeant of Marines Who Was Crowned King on a Voodoo Island. Garden City: Doubleday, Doran & Company, 1931, brak numerów stron w książce.

---

Oceń: Faustin Wirkus

---