Stefan Łochtin, który przyszedł na świat 24 marca 1911 roku w Rypinie, zyskał uznanie jako jeden z wybitnych przedstawicieli polskiego dziennikarstwa. Jego kariera związana była z różnorodnymi mediami, a jego wkład w rozwój dziedziny z pewnością zasługuje na szersze omówienie.
Niestety, jego życie zakończyło się 26 listopada 1962 roku w Londynie, pozostawiając po sobie dorobek, który wciąż inspiruje kolejne pokolenia dziennikarzy. Warto zatem przyjrzeć się jego osiągnięciom oraz wpływowi, jaki wywarł na polską prasę.
Życiorys
Stefan Łochtin przyszedł na świat w rodzinie Aleksandra oraz Elżbiety Trzcińskich. W 1928 roku z sukcesem ukończył Państwowe Gimnazjum Męskie im. J. I. Kraszewskiego w Białej Podlaskiej, gdzie kształcił się w klasie humanistycznej.
W latach 1928–1931 podejmował naukę na Wydziale Elektrycznym i Mechanicznym Politechniki Warszawskiej, a następnie, od 1931 roku, kontynuował edukację na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. Od 1933 do 1939 roku studiował na Wydziale Prawa oraz Nauk Społecznych Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie. W trakcie swoich studiów, od 1931 roku, był członkiem Polskiej Korporacji Akademickiej Aquilonia. W 1935 roku został wybrany na prezesa Koła Wileńskiego Obozu Wielkiej Polski oraz Młodzieży Wszechpolskiej.
W marcu 1937 roku Stefan został aresztowany przez policję w związku z serią zamachów bombowych, które miały miejsce w Wilnie. Angażował się w działalność Stronnictwa Narodowego i w wyniku swoich przekonań był internowany w obozie w Berezie Kartuskiej.
Jego kariera dziennikarska rozpoczęła się w „Dzienniku Wileńskim”. Łochtin publikował swoje prace w prasie narodowej, współpracując z takimi tytułami jak „Warszawski Dziennik Narodowy”, „Kurier Poznański”, „Orędownik” oraz „Słowo Pomorskie”. Od 1938 roku pełnił funkcję redaktora wileńskiego „Głosu Narodowego”. Podczas kampanii wrześniowej 1939 roku walczył jako podporucznik rezerwy artylerii.
Po zakończeniu kampanii, Stefan przebił się do Wojska Polskiego we Francji, gdzie służył w 2 Dywizji Strzelców Pieszych, biorąc udział w kampanii francuskiej. Po internowaniu swojej dywizji w Szwajcarii, w 1943 roku ukończył studia prawnicze zdobywając tytuł magistra prawa na Uniwersytecie we Fryburgu.
Po demobilizacji w 1948 roku, Łochtin pracował w fabryce konserw mięsnych firmy Heinz, obsługując maszyny do krajania. Od 1949 roku aktywnie pisał do licznych pism emigracyjnych oraz rozgłośni radiowych na Zachodzie. W „Dzienniku Polskim” opublikował minimum setkę artykułów poświęconych tematyce sowieckiej, a jego korespondencje z Moskwy ukazywały się w „Tygodniku Polskim”, gdzie przebywał na wystawie brytyjskiej.
Po wojnie współpracował z czasopismem „Myśl Polska” i aktywnie działał w Stronnictwie Narodowym, z którego jednak wystąpił w 1957 roku. Był również współpracownikiem Sekcji Polskiej Radia BBC, „Dziennika Polskiego”, „Wiadomości” oraz innych pism emigracyjnych. Od sierpnia 1961 roku pełnił rolę eksperta ds. sowieckich w redakcji „Daily Express”. Jego reportaże dotyczące konfliktu chińsko-sowieckiego oraz innych kluczowych wydarzeń politycznych spotkały się z uznaniem i gratulacjami.
W latach 1951-61 był w bliskiej współpracy z Agencją Reutera i pełnił funkcję wiceprezesa Związku Dziennikarzy Rzeczypospolitej Polskiej w Londynie. Autor kilku książek, w tym „Metody sowietyzacji w krajach Europy środkowo-wschodniej” (1943) oraz „Sąsiad naszego niebezpiecznego sąsiada. Sowiety a Chiny 1945-54” (1954) i „The Soviet Conquest in Central and Eastern Europe” (1954), Łochtin zmarł 26 listopada 1962 roku w Londynie i został pochowany na North Sheen.
Był odznaczony francuskim Croix de Guerre oraz brytyjskim Medalem Wojny 1939–1945.
Przypisy
- AleksanderA. Srebrakowski, Zamachy petardowe w Wilnie, w 1937 roku. Kronika dokumentalna, [w:] TomaszT. Głowiński (red.), Z Jeleniej Góry do Wrocławia i z powrotem. Wokół historii społecznej i gospodarczej, Wrocław: Wydawnictwo TUM, 2018 r., s. 268, ISBN 978-83-7454-441-2.
Pozostali ludzie w kategorii "Media i komunikacja":
Włodzimierz Łoziński (dziennikarz) | Daniel Luliński | Zbigniew DutkowskiOceń: Stefan Łochtin