Maria Hanna Niżankowska

W trakcie swojej kariery profesorskiej, Marianna Niżankowska zajmowała szereg znaczących stanowisk. W latach 1980–1983 była prodziekanem Wydziału Lekarskiego, a następnie w latach 1991-1993 pełniła funkcję prorektora tamtejszej akademii. Jej zaangażowanie w rozwój okulistyki objawiało się także w roli kierownika Katedry i Kliniki Okulistyki w latach 1994–2006.

Warto podkreślić, że w latach 1983-1986 pracowała jako profesor okulistyki na wydziale lekarskim w algierskim Oranie, co dodatkowo wzbogaciło jej doświadczenie zawodowe. Maria Hanna Niżankowska była również aktywna na polskiej scenie naukowej, uczestnicząc jako członek rady naukowej Magazynu Lekarza okulisty oraz komitetu honorowego Kliniki Ocznej. W latach 1996-1998 zasiadała w zarządzie Polskiego Towarzystwa Okulistycznego jako wiceprzewodnicząca.

Jej działalność nie ogranicza się jedynie do Polski, bowiem Maria Hanna Niżankowska jest również członkiem zagranicznych towarzystw naukowych, takich jak Societe Francaise d’Ophthalmologie, American Academy of Ophthalmology, European Glaucoma Society oraz European Association for Vision and Eye Research. Za swoje osiągnięcia została odznaczona Krzyżem Oficerskim oraz Kawalerskim (2001) Orderu Odrodzenia Polski.

W dorobku naukowym Niżankowskiej znajdują się liczne publikacje, w tym podręcznik „Podstawy okulistyki” (1992), „Okulistyka. Podstawy Kliniczne" (2007) oraz trzy książki poświęcone tematyce jaskry. W życiu prywatnym jest córką Wincentego i Marii, oraz żoną Andrzeja Niżankowskiego, z którym ma syna Mariusza.