Bolesław Bronisław Olszewski jest postacią niezwykle ważną w historii polskiej farmacji. Urodził się 27 marca 1889 roku w Rypinie, a zmarł 25 lipca 1957 roku w malowniczej Łebie. Był nie tylko farmaceutą, ale także wybitnym profesorem na Wydziale Farmaceutycznym Uniwersytetu Warszawskiego, co znacząco wpłynęło na rozwój nauk farmaceutycznych w Polsce.
Życiorys
Bolesław Olszewski, po zakończeniu nauki w gimnazjum w Płocku, przystąpił do matury, a następnie zdobył doświadczenie w aptece we Włocławku. Wkrótce później podjął studia z zakresu prawa oraz farmacji w Dorpacie, które ukończył w roku 1914. Następnie, do 1915, ukończył kurs biologiczno-chemiczny Blumentala w Moskwie, co umożliwiło mu wykonywanie analiz fizjologicznych. W okresie od 1915 do 1919 roku praktykował farmaceutycznie w Kazaniu, gdzie pełnił funkcje farmaceuty, kierownika apteki oraz administratora aptek.
W latach 1919-1920 pracował w Orszy, gdzie był kierownikiem laboratorium oraz współpracował przy tworzeniu programu studiów dla farmaceutów w Rosji po rewolucji. W 1920 Olszewski przeniósł się do Warszawy, gdzie objął stanowisko starszego asystenta w Zakładzie Chemii Farmaceutycznej i Toksykologicznej. Uzyskał magisterium w 1924 roku, a zaledwie rok później stał się adiunktem w tej samej instytucji. W kolejnych latach prowadził działalność dydaktyczną oraz badawczą, a jego prace culminowały w doktorskim rozpracowaniu zatytułowanym „Badania nad rozróżnianiem olejów roślinnych za pomocą rozpuszczalności ich w mieszaninach acetonu i alkoholu metylowego”.
Do roku 1934 przebywał na stypendium Funduszu Kultury Narodowej w Francji i Belgii. W 1934 roku osiągnął habilitację w dziedzinie chemii toksykologicznej oraz kryminalistycznej. Od 1937 roku kierował Zakładem Farmacji Stosowanej UW, a w czasie II wojny światowej prowadził zajęcia z farmacji na tajnych kompletach uczelni.
Po zakończeniu wojny Olszewski aktywnie uczestniczył w odbudowie wydziału, uzyskując tytuł profesora nadzwyczajnego. W 1946 roku powierzono mu stanowisko dziekana na Uniwersytecie, a później także na Akademii Medycznej w Warszawie. Jego imieniem nazwano jedną z sal w budynku WUM przy ul. Banacha.
Bolesław Olszewski był mężem Wandy z Zaleskich, a ich syn Stanisław zginął tragicznie w 1944 roku podczas powstania warszawskiego. Otrzymał odznaczenia takie jak Krzyż Oficerski oraz Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski. Po jego śmierci spoczął na cmentarzu Powązkowskim, w kwaterze 338-V-4.
Przypisy
- Cmentarz Stare Powązki: STANISŁAW GLIŃSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 19.11.2019 r.]
Oceń: Bolesław Olszewski